Ghalia & Mama's Boys (B/US) Blues Missy Sippy Gent (29-01-2019) reporter & photo credits: Marcel info club: Missy Sippy info band: Ghalia and Mama's Boys © Rootsville 2019

Voor de verandering trok ik nog eens op naar één van mijn favoriete juke joints, de Missy Sippy in Gent. Voor hun eerste clubconcert waren ze er in geslaagd om Ghalia & Mama’s Boys naar daar te halen. Een stunt want het was het enig optreden van de band in België naar een rondreis doorheen Duitsland en Polen.

De 25-jarige Ghalia Vautier was ooit wellicht Brussels best bewaarde blues geheim. Al buskend leerde ze de stiel en de voorbije jaren perfectioneerde ze haar skills tijdens meervoudige trips naar New Orleans en Mississippi. Haar passages in Clarksdale en NOLA gingen niet ongemerkt voorbij, ze speelde er onder andere op het Juke Joint Festival en won er de harten van de Mama’s Boys. Johny Mastro & Mama’s boys zijn een van de leading blues bands in New Orleans en nodigden de jonge Brusselse prompt uit voor een opnamesessie. Ondertussen staat ze al een hele tijd met de jongens op het podium en is ze dan ook voor goed verkast naar New Orleans. Samen met Ghalia mochten we natuurlijk Johnny Mastro (harp) zelf begroeten, samen met Smokehouse Brown (gitaar), Christophe Gaillot (drums) en Dean Zucchero (bas). Men mag wel zeggen dat deze Brusselse dame het ondertussen wel heeft gemaakt.

Geen Marie om het optreden aan te kondigen deze keer, wel Tiny Legs Tim als MC voor deze avond. De joint was redelijk volgelopen maar het was niet de overrompeling die ik had verwacht. Aangenaam vol en aan het Frans te horen, waren er redelijk wat Waalse en Brusselse fans naar Gent komen afzakken.

Na een instrumentaaltje van Johnny om de boel even op te warmen werden we getrakteerd op ‘Let The Demons Out’ en een pittige ‘4 AM Fried Chicken’. We kregen ook een nieuw nummertje te horen met de titel ‘I Met You Down the Road’. Na ‘Way Down South ‘ en een stevige ‘Mellow Down Easy’ waarbij Johnny en zijn Mama’s Boys van jetje mochten geven, gaf Ghalia nog eens volle gas bij de ‘Hiccup Boogie’. Ghalia was weer haar eigen zelve en zette de tent in vuur en vlam.

Na een kleine onderbreking werden de debatten terug aangevat door de snedige harp van Johnny. Na weerom geweldig werk op ‘All the Good Things’ en ‘Hoodoo Evil Man’ werd special guest Tiny Legs Tim, mee op het podium gevraagd en werd ‘The Sky Is Crying’ op de enthousiaste aanwezigen losgelaten. Tim mocht dan nog even blijven staan voor ‘I’m A Lover Not A Fighter’ en met “Addicition’ gingen we einde optreden maar niet voordat Ghalia haar duivels ontbond in ‘I’m Shakin’. We hadden het al zien aankomen, want er werd een verlengstuk aan haar microfoondraad bevestigd, tijd voor de wandeling dus. Het begon op een stoel en eindigde met een wandeling bovenop de toog. De fans door het dolle heen natuurlijk want een goed stukje show, daar lusten ze wel pap van. Daar is nik mis mee zolang de muziekkwaliteit er niet op achteruit gaat, en dat is hier zeker niet het geval. Als afsluiter kon dit wel tellen. Geen bisser maar het laatste nummer telde voor twee.

Ghalia bewijst elke keer weer wat kwaliteiten ze bezit. Niet enkel haar gitaarspel of haar zangkwaliteiten maar ook haar begeestering en haar manier om steeds het publiek op haar hand te krijgen. Zet er daarenboven een band met slidewizzard Smokehouse Brown het rauwe harmonica geluid van Johnny Mastro en de retenstrakke ritmesectie met een Dean “Mr Cool” Zucchero aan de bas en je hebt de perfecte combinatie.

Weerom een geslaagde Gentse avond en we blijven ervan overtuigd dat er zo nog velen zullen zijn.

Marcel